API RESTFUL و REST تفاوت: بررسی عمیق و جامع

REST مخفف Representational State Transfer است و یک معماری سبک برای طراحی سیستم‌های توزیع‌شده است که معمولاً برای طراحی API ها و سرویس‌های وب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این معماری توسط Roy Fielding در سال 2000 معرفی شد و تا امروز یکی از پرکاربردترین شیوه‌ها برای ساخت API‌های وب است.

در دنیای برنامه‌نویسی و توسعه وب، مفاهیم REST و API RESTFUL و REST ، به‌عنوان مباحث پایه‌ای و کلیدی شناخته می‌شوند. این دو مفهموم در طراحی و توسعه سرویس‌های وب استفاده می‌شوند و درک تفاوت‌های آنها می‌تواند به توسعه‌دهندگان کمک کند تا معماری‌های مناسب‌تری برای اپلیکیشن‌های خود طراحی کنند. در این مقاله به بررسی این مفاهیم پرداخته و تفاوت‌های اصلی میان آنها را شرح خواهیم داد.

 

اصول این استاندارد

اصول (Representational State Transfer) این استاندارد پایه‌گذار معماری برای طراحی سرویس‌های وب هستند. این اصول به‌طور کلی روش‌هایی برای طراحی سیستم‌هایی توزیع‌شده و وب سرویس‌ها به‌شمار می‌آیند که قابلیت مقیاس‌پذیری و عملکرد بالایی دارند. در اینجا شش اصل اصلی این استاندارد را برای شما توضیح می‌دهم:

1. استفاده از پروتکل HTTP

این استاندارد به‌طور خاص برای کار با پروتکل HTTP طراحی شده است. این بدان معناست که از متدهای HTTP مانند GET، POST، PUT، DELETE برای تعامل با منابع استفاده می‌شود. این متدها هر کدام هدف خاصی دارند:

• GET: برای دریافت داده‌ها.
• POST: برای ارسال داده‌ها و ایجاد منابع جدید.
• PUT: برای به‌روزرسانی منابع موجود.
• DELETE: برای حذف منابع.

2. عدم حفظ وضعیت (Stateless)

یکی از اصول اصلی این استاندارد این است که هر درخواست باید مستقل از درخواست‌های قبلی خود باشد. به‌عبارت دیگر، سرور هیچ‌گونه اطلاعاتی درباره وضعیت قبلی ارتباطات نمی‌سازد و درخواست‌های جدید باید تمامی اطلاعات مورد نیاز را در خود داشته باشند. این ویژگی باعث مقیاس‌پذیری بالاتر سیستم می‌شود، زیرا سرور نیازی به ذخیره‌سازی وضعیت کاربران ندارد.

3. نمایش منابع (Resource Representation)

در معماری این استاندارد، داده‌ها به‌عنوان منابع شناخته می‌شوند و هر منبع باید یک URL خاص داشته باشد. منابع می‌توانند هر چیزی باشند: کاربر، مقاله، عکس و غیره. دسترسی به این منابع از طریق URLها انجام می‌شود و معمولاً داده‌ها در فرمت‌هایی مثل JSON یا XML ارسال می‌شوند.

4. متدهای استاندارد HTTP

در این استاندارد از متدهای استاندارد HTTP برای انجام عملیات مختلف روی منابع استفاده می‌شود:

• GET: بازیابی داده‌ها از سرور.
• POST: ارسال داده‌ها برای ایجاد یک منبع جدید.
• PUT: به‌روزرسانی اطلاعات موجود.
• DELETE: حذف داده‌ها.

5. قابلیت کشینگ (Caching)

این استاندارد به‌طور پیش‌فرض از کش کردن پاسخ‌ها پشتیبانی می‌کند تا درخواست‌ها به‌طور مکرر به سرور ارسال نشوند. سرورها می‌توانند پاسخ‌ها را برای مدت زمان معین ذخیره کنند و از آن‌ها برای پاسخ‌دهی به درخواست‌های مشابه استفاده کنند. این باعث بهبود عملکرد و کاهش بار سرور می‌شود.

6. پشتیبانی از مقیاس‌پذیری (Scalability)

با استفاده از اصول این استاندارد، سیستم‌ها می‌توانند به‌راحتی مقیاس‌پذیر شوند. از آنجایی که این استاندارد به‌طور کلی از روش‌های ساده و استاندارد استفاده می‌کند، این امکان را فراهم می‌آورد که سرویس‌های مختلف به‌راحتی به یکدیگر متصل شوند و سیستم‌های بزرگ‌تری بسازند.

API RESTFUL چیست؟

اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم این است که API RESTFUL به یک API گفته می‌شود که اصول این استاندارد را پیاده‌سازی کرده باشد. بنابراین، اگر یک API از تمام اصول این استاندارد پیروی کند، آن را API RESTFUL می‌نامیم.

در طراحی یک API RESTFUL، باید مطمئن شویم که تمامی اصول این استاندارد رعایت می‌شوند. این شامل استفاده از روش‌های HTTP برای انجام عملیات روی منابع، استفاده از URL‌های مناسب برای دسترسی به منابع و عدم ذخیره وضعیت در سرور می‌شود.

ویژگی‌ها

• استفاده از متدهای HTTP: GET برای بازیابی داده‌ها، POST برای ایجاد داده‌ها، PUT برای به‌روزرسانی داده‌ها و DELETE برای حذف داده‌ها.
• منابع به‌عنوان URL شناخته می‌شوند و باید قابل دسترسی باشند.
• تعاملات باید بدون حفظ وضعیت انجام شود.

تفاوت اصلی این دو استاندارد

تفاوت مفهومی

در اینجا به بررسی تفاوت‌های این دو استاندارد می‌پردازیم. ابتدا باید بگوییم که این استاندارد یک معماری است، در حالی که API RESTFUL به پیاده‌سازی یک API بر اساس اصول این استاندارد اشاره دارد. در واقع، API RESTFUL در صورتی که تمامی اصول این استاندارد را رعایت کند، به‌عنوان یک سرویس وب استاندارد و قابل استفاده شناخته می‌شود. بنابراین، در حالی که این استاندارد یک مفهوم است، API RESTFUL یک نوع خاص از API است که بر اساس آن معماری طراحی شده است.

جزئیات بیشتر تفاوت این دو استاندارد

1. این استاندارد به‌عنوان یک معماری، API را به‌صورت کلی راهنمایی می‌کند، در حالی که API RESTFUL پیاده‌سازی خاص آن معماری است. به عبارت دیگر، می‌توان یک سرویس را RESTful نامید وقتی که تمام قوانین و اصول این استاندارد را به‌طور کامل پیاده‌سازی کند.
2. API RESTFUL باید به‌طور کامل از اصول این استاندارد پیروی کند، اما همه API‌های RESTful ممکن است به‌طور کامل از استانداردها پیروی نکنند و بسته به طراحی سرویس ممکن است تغییراتی در آنها ایجاد شود.
3. این استاندارد یک معماری است که هدف آن سادگی و مقیاس‌پذیری است، در حالی که API RESTFUL یک واسط است که برای تعامل با سیستم‌های دیگر طراحی شده.

نتیجه‌گیری

در نهایت، تفاوت این دو استاندارد در این است که این استاندارد یک معماری کلی برای طراحی سیستم‌های توزیع‌شده است، در حالی که API RESTFUL به پیاده‌سازی این معماری برای ساخت یک API کاربردی اشاره دارد. آشنایی با این مفاهیم برای توسعه‌دهندگان وب و طراحان API‌ها ضروری است تا بتوانند سرویس‌های وب بهینه و مقیاس‌پذیر طراحی کنند.